Chirurgia naczyniowa

Chirurgia naczyniowa to dział medycyny zajmujący się leczeniem operacyjnym patologii naczyń krwionośnych, czyli tętnic i żył oraz naczyń układu limfatycznego. Spoza kompetencji chirurgii naczyniowej wyłączone jest serce.

Najczęstszą chorobą tętnic jest miażdżyca. Gromadzące się w tętnicach blaszki miażdżycowe prowadzą do zwężeń światła naczynia i w końcu do niedrożności. Konsekwencją tych zmian jest przewlekłe lub ostre niedokrwienie narządów prowadzące do ich niewydolności. Inne choroby tętnic to zatory, tętniaki, przetoki tętniczo-żylne, naczyniaki, zapalenia.

Do najczęstszych chorób układu żylnego zaliczamy żylaki kończyn dolnych, zakrzepica żył głębokich, zapalenie zakrzepowe żył powierzchownych, żylna choroba zakrzepowo-zatorowa.

W ostatnich latach nastąpił szybki rozwój metod mało inwazyjnego leczenia chorób tętnic i żył. Zabiegi wewnątrznaczyniowe wykonywane z użyciem lampy rentgenowskiej, wypierają tradycyjne operacje prowadzone przez chirurga pod kontrolą wzroku. Są to zabiegi przezskórne, polegające na wprowadzeniu do naczynia krwionośnego specjalistycznego narzędzia, poszerzenia zwężonego naczynia lub rozpuszczeniu zalegającego skrzepu. W zależności od rodzaju narzędzia wyróżniamy angioplastykę balonową, dynamiczną, laserową, z zastosowaniem stentów i stent-graftów.

Pojawienie się nowoczesnych technik diagnostycznych przyczynia się do szybszego rozpoznawania i skuteczniejszego leczenia chorób naczyń. Do podstawowych metod wykorzystywanych w diagnostyce chorób naczyń należą techniki ultrasonograficzne (USG Doppler z podwójnym obrazowaniem przepływu i kodowaniem przepływu w kolorze), techniki angiograficzne (angiografia klasyczna, cyfrowa, angiografia tomografii komputerowej i rezonansu magnetycznego, spiralna tomografia komputerowa).