podwiązanie jajowodów

Podwiązanie jajowodów

Metoda polegająca na nieodwracalnej utracie zdolnośći do zapłodnienia (nie jest więc metodą antykoncepcyjną – nie spełnia jej założenia, czyli odwracalności efektu antykoncepcyjnego). Celem zabiegu jest zamknięcie światła lub przerwanie ciągłości jajowodu. Dzięki temu niemożliwe jest przedostanie się komórki jajowej przez jajowód do światła macicy oraz przedostanie się plemników ze światła macicy do komórki jajowej celem jej zapłodnienia. Podwiązanie jajowodów jest zabiegiem przeprowadzanym w znieczuleniu ogólnym.

W Polsce stosowana jest tylko podczas innych operacji, np. cięcia cesarskiego, kiedy kolejna ciąża wiąże się z dużym ryzykiem dla zdrowia kobiety.

Zabiegi z tego zakresu wykonywane są z dwu dostępów:

• Laparoskopowego – operacja polega na koagulacji elektrodą mono- lub bipolarną jajowodu lub na założeniu klipsów/krążków silikonowych na te struktury. Powoduje to odcięcie dopływu krwi do tego fragmentu jajowodu i następcze bliznowacenie jajowodu z zamknięciem jego światła. Wykorzystuje się klipsy wykonane z tytanu oraz z plastiku.

• Klasycznego (laparotomia):


1. Metoda Pomeroya (minilaparotomia)– metoda najpopularniejsza, polega na częściowa salpingektomia, następnym podwiązaniu końców jajowodów. Technika ta jest stosunkowo bezpieczna, efektywna i łatwa do wykonania,

2. Metoda Uchida – polega na pokryciu jajowodów swoją własną krezką,

3. Metoda Irvinga – polega na przecięciu przyśrodkowych końców jajowodów i umieszczeniu ich w tylnej ścianie macicy,

4. Metoda Madlenera – polega na zmiażdżeniu i podwiązaniu jajowodów (mniej popularna z powodu większego odsetka niepowodzeń – po dłuższym czasie może dojść do rekanalizacji jajowodu)


Prawo polskie nie zawiera szczegółowej regulacji prawnej dotyczącej sterylizacji. Dopuszczalność stosowania tej metody musi być oceniania w świetle ogólnych reguł prawnych związanych z ochroną zdrowia ludzkiego w zakresie zdolności płodzenia.