Migotanie przedsionków

Migotanie przedsionków to najczęstsza arytmia serca, w której następuje bezwładne i chaotyczne występowanie pobudzeń w obrębie przedsionków i w rezultacie ich zaburza prawidłową fizjologię (nieskoordynowane skurcze, zaburzenia napełniania oraz opróżniania). Częstość występowania wynosi około 0,4-1%

Dochodzi do zwrotnego pobudzania w mechanizmie mikroreentry (mnogie fale nawrotne). Krążące (w mechanizmie zwrotnym) fale powodują stałe pobudzanie mięśniówki przedsionków i w rezultacie zawsze jakaś część jest w stanie skurczu. Mogą istnieć dodatkowe (zewnętrzne, ekotopowe) źródła pobudzenia, które znajdują się w: żyłach płucnych, żyle głównej dolnej, więzadle Marshalla, tylnej wolnej ścianie lewego przedsionka, grzebieniu granicznym lub w zatoce wieńcowej.

Czynniki predysponujące

Do choroby predysponuje niewydolność serca oraz obecność wad zastawkowych oraz inne czynniki, takie jak:

• Choroby układu sercowo-naczyniowego (nadciśnienie tętnicze, nadciśnienie płucne, zatorowość płucna, choroba niedokrwienna serca, niewydolność lewokomorowa) • Zapalenie i infekcje (zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie osierdzia) • Nowotwory (śluzaki przedsionka i inne) • Używki (alkohol, kawa, papierosy) • Choroby autoimmunologiczne, genetyczne i wrodzone (hemochromatoza, sarkoidoza, amyloidoza, wrodzone wady serca • Zaburzenia czynności elektrycznej serca (zespół chorego węzła, zespoły preekscytacji) • Choroby endokrynologiczne (nadczynność tarczycy, pheochromocytoma) • Zaburzenia neurologiczne (krwotok podpajęczynówkowy, udar mózgu)

Objawy

Przebieg choroby jest często bezobjawowy (wykrycie następuje podczas badania EKG), z możliwych symptomów mogą wystąpić: kołatanie serca, bóle w klatce piersiowej, męczliwość, omdlenia, zlewne poty, pogorszenie tolerancji wysiłku, uczucie lęku, duszności, odczuwalna nieregularność tętna.

Powikłania

Zaburzenia zatorowo-zakrzepowe (znacznie zwiększone ryzyko udarów mózgu, sporadycznie wystąpić może ostra niewydolność lewokomorowa). W stosunku do ogólnej populacji śmiertelność jest zwiększona dwukrotnie.

Leczenie

Farmakologiczna kontrola częstości rytmu komór (blokery kanału wapniowego, beta-blokery, wyrównywanie zaburzeń elektrolitowych) z wyczekiwaniem na ustąpienie napadu; w przypadku przedłużania się napadu – kardiowersja farmakologiczna (proprafenon, flekainid, amiodaron) lub elektryczna; u osób z nawracającym lub przetrwałym migotaniem przedsionków stosujemy kontrolę częstości rytmu komór (w zależności od wieku pacjenta i chorób współistniejących), leczenie przeciwzakrzepowe (kwas acetylosalicylowy, doustne antykoagulanty), przywracanie prawidłowego rytmu zatokowego (lek w zależności od sytuacji klinicznej) i metody inwazyjne (ablacja przez skórna żył ekotopowych – w migotaniu opornym na leczenie).