zaćma

Zaćma

Zaćma jest chorobą soczewki, która charakteryzuje się występowaniem zmętnień w obrębie tej struktury oka i w rezultacie prowadzi do ślepoty. Jest jedną z najczęstszych przyczyn utraty widzenia u osób powyżej 60 roku życia.

Objawy zaćmy

Objawy u osób dorosłych – w okresie rozwoju choroby dochodzi do stopniowego pogarszania się ostrości widzenia, pojawiają się przymglenia obrazu (w zależności od rodzaju zaćmy), zaburzenia w ocenie odległości, trudności w wykonywaniu codziennych czynności u osób starszych. Występuje jedno- lub obuocznie. Objawy u dzieci – są nieco inne niż w przypadku osób dorosłych. Najbardziej charakterystyczne jest białe zabarwienie źrenicy (leukokoria), w późniejszym okresie rozwoju choroby występować może zez i oczopląs.

Rodzaje zaćmy

Obecne klasyfikacje dzielą zaćmę ze względu na:

a) Pochodzenie – wyróżniamy zaćmę nabytą oraz wrodzoną (dziecięcą); ta pierwsza charakteryzuje się gradacją nasilenia zmian – od zaćmy początkowej (występuje zmętnienie na obwodzie soczewki), poprzez zaawansowaną (zamglenie obejmuje całą soczewkę powodując upośledzenie wzroku), niedojrzałą (okres ślepoty), dojrzałą (okres całkowitego zamglenia), pęczniejącą (pochłanianie wody i pęcznienie), aż do przejrzałem (upłynnienie włókien soczewki, może dojść do zapalenia tkanek wewnętrznych oka i nieodwracalnej ślepoty); zaćma nabyta dzieli się ze względu na lokalizację zmian (zaćma warstwowa, okołojądrowa, jądrowa, całkowita, torebkowa przednia, torebkowa tylna, biegunowa, błoniasta) i występuje już w momencie urodzenia.

b) Przyczynę – tutaj należą takie typy jak:
- zaćma starcza (rozwój związany z wiekiem) - zaćma następowa: cukrzycowa, tężyczkowa, kortyzonowa (po stosowaniu glikokortykosteroidów), galaktozowa - zaćma pourazowa (po kontuzjach, urazach tępych, urazach penetrujących, narażeniu na promieniowanie, pracę w hucie, działanie energii elektrucznej) - zaćma powikłana (wtórna) – występująca jako powikłanie innych chorób oczu (np. jaskry).

Leczenie zaćmy

Leczenie zaćmy podejmowane w zależności od stopnia uszkodzenia wzroku, w przypadku zaćmy wrodzonej powinno być podejmowanie jak najszybciej. Jedyną skuteczną metodą wyleczenia tej choroby jest operacyjne usunięcie zmętniałej soczewki z następowym umieszczeniem nowej (bezsoczewkowość nie pozwala na komfortowe widzenie – brak jest akomodacji oraz pozostaje wysoka nadwzroczność). Najpopularniejszą metodą jest fakoemulsyfikacja (rozdrobnienie i usunięcie starej soczewki bez naruszania torebki tylnej, wszczepienie soczewki wewnątrzgałkowej). Możliwe jest również usunięcie zmętniałej struktury bez rozdrabniania. Zamiast wszczepienia soczewki wewnątrzgałkowej, można również stosować specjalne szkła kontaktowe.