wrzody żołądka

Wrzody żołądka

Choroba wrzodowa żołądka charakteryzuje się występowaniem ubytków w błonie śluzowej żołądka lub dwunastnicy na skutek różnych przyczyn. Występuje jednakowo często u obydwu płci. Należy do najczęstszych schorzeń przewodu pokarmowego.

Objawy choroby wrzodowej

Charakterystyczne jest występowanie poposiłkowych bólów w nadbrzuszu (1-3 godzin od momentu spożycia pokarmu). Inne symptomy, które mogą wskazywać na obecność wrzodu żołądka to:

• zgaga
• wymioty, nudności, utrata apetytu, wzdęcia
• czkawka
• odbijanie, kwaśność w ustach
• zaparcia i biegunki
• utrata masy ciała
• anemia (w przypadku krwawienia)

Innym aspektem jest obecność perforacji wrzodu (stan zagrożenia życia) - w żołądku powstaje otwór, przez który treść pokarmowa przedostaje się do jamy otrzewnej, a w następstwie powstaje zapalenie otrzewnej. Chorzy opisują objawy jako „ból dźgnięcia nożem”, brzuch jest deskowaty i napięty, mogą wystąpić krwiste wymioty. Zaburzenia mogą rozwinąć się również w obrębie odźwiernika – procesy gojenia powodują wytwarzanie się tkanki łącznej z następowym zwężeniem i towarzyszącymi objawami.

Przyczyny

Choroba wrzodowa posiada złożoną etiologię, na czoło czynników sprawczych wysuwają się dwa – infekcja Helicobacter Pylori oraz przewlekłe stosowanie niesterydowych leków przeciwzapalnych. Do rzadszych przyczyn należą czynniki genetyczne (grupa krwi 0 i inne), palenie papierosów, zespół Zollingera-Ellisona (nowotwór wydzielający gastrynę), leczenie glikokortykosteroidami, nadczynność przytarczyc, zespół rakowiaka, itp.

Diagnostyka

Złotym standardem potwierdzającym obecność zmian o charakterze wrzodów i nadżerek jest endoskopia górnego odcinka przewodu pokarmowego. Pozwala ona również pobrać wycinki do badania histopatologicznego (wykluczenie ewentualnych zmian nowotworowych) oraz zbadania materiału pod kątem obecności Helicobacter Pylori.

Leczenie

Dawniej stosowano leczenie wyłącznie chirurgiczne, obecnie leczeniem pierwszego rzutu jest eradykacja H.Pylori wedle obowiązujących schematów (inhibitor pompy protonowej + dwa z trzech antybiotyków: amoksycylina, klarytromycyna, metronidazol). Objawowo można wykorzystywać inhibitory pompy protonowej (esomeprazol, lanzoprazol, omeprazol, pantoprazol, rabeprazol), H2-blokery (cymetydyna, famotydyna, ranitydyna), leki osłaniające (ventrisol), M1-blokery (pirenzepina), analogi prostaglandyn (mizoprostol). W wyjątkowych przypadkach – leczenie operacyjne.