mięśniak macicy

Mięśniak macicy

Mięśniak macicy (myoma uteri) – jest najczęściej występującym łagodnym nowotworem macicy. Histologicznie jest to zwykle mięśniak gładkokomórkowy (leiomyoma), ale może również występować jako włókniak (fibroma), czy włókniakomięśniak (fibroleiomyoma). Rzadko występuje pojedyńczo (10%), zwykle jako liczne zmiany o zróżnicowanym wymiarze i lokalizacji. Najczęściej lokalizuje się na trzonie macicy. Można go spotkać u kobiet w każdym wieku, choć po menopauzie pojawia się wyraźny spadek występowania zmian.

Podział ze względu na lokalizacje

• mięśniak podsurowiczy (m. subserosum),

• mięśniak śródścienny (m. intramulare),

• mięśniak podśluzówkowy (m. submucosum).

Rzadziej obserwowane postaci to: m. uszypułowany (m. pendulum), m. szyjkowy (m. cervicale), m. międzywięzadłowy (m. intraligamentare).

Zwiększone ryzyko wystąpienia mięśniaków macicy stwierdzono u kobiet obciążonych wywiadem rodzinnym, u tych które nie rodziły lub niepłodnych, a także pacjentek z nadwagą.

Objawy i rozpoznanie

• przedłużone, obfite miesiączki (szczególnie m.podśluzówkowe),

• krwawienia międzymiesiączkowe,

• objawy uciskowe (np. ucisk na pęcherz moczowy i częstomocz)

• ból w miednicy mniejszej.

Należy pamiętać, że choroba w części przypadków przebiega bezobjawowo (głównie małe zmiany). Z kolei zależność między mięśniakami macicy a niepłodnością nie została całkowicie potwierdzona.

W rozpoznaniu mięśniaków stosuje się USG przezpochwowe, histeroskopia oraz przezpochwowa sonohisterografia.

Leczenie

Leczenie mięśniaków polega na ich chirurgicznym wyłuszczeniu lub usunięciu macicy z przydatkami lub bez. Wybór postępowania i technika zabiegu (laparoskopia/operacja klasyczna) zależą od:

• wieku pacjentki,

• rozmiaru, lokalizacji i liczebności mięśniaków,

• deklarowanej chęci zachowania płodności.

Zmniejszenie objętości zmian oraz ustąpienie objawów uzyskuję się również stosując analogi gonadoliberyny (GnRH), jednakże działania niepożądane takiego leczenia wiążą się z konsekwencjami metabolicznymi hipoestrogenizmu. W zastosowaniu są również metody małoinwazyjne jak np. embolizacja tętnic macicznych.

Każdemu zabiegowi powinno towarzyszyć śródoperacyjne badanie histopatologiczne materiału w celu wykluczenia złośliwego mięsaka macicy (leiomyosarcoma).