Dostęp do podstawowych leków w krajach o niskich i średnich dochodach

Brak dostępu do leków to wielowymiarowe wyzwanie, które wszędzie stoi na drodze do lepszego zdrowia. Ograniczony dostęp do podstawowych leków jest jedną z kluczowych barier dla zdrowia w większości krajów o niskim i średnim dochodzie (LMIC) - szacuje się, że dwa miliardy ludzi nie ma dostępu do podstawowych leków. Zgodnie z definicją WHO, leki podstawowe to te, które zaspokajają priorytetowe potrzeby zdrowotne ludności i mają być dostępne przez cały czas w odpowiednich ilościach, w odpowiednich postaciach dawkowania, o określonej jakości i w cenie na którą społeczność może sobie pozwolić. Istnieją bariery, takie jak diagnoza, gotowość systemu opieki zdrowotnej i zaangażowanie rządu. Modelowa lista leków podstawowych WHO zawiera rozpoznawalny na całym świecie zestaw wybranych leków, aby pomóc państwom członkowskim w wyborze sposobu leczenia ich priorytetowych potrzeb zdrowotnych. Jednak w przeglądzie 137 krajowych EML przeprowadzonym w 2019 r. zidentyfikowano ponad 200 istotnych różnic między krajowymi listami leków podstawowych a listą modelową WHO. Dopóki nie rozwiążemy kwestii przystępności cenowej, ale także tych innych wyzwań, większość opatentowanych podstawowych leków, w tym leków stosowanych w leczeniu cukrzycy, chorób układu krążenia i raka, nadal pozostanie poza zasięgiem większości potrzebujących, hamując postęp w kierunku uzyskania powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego (UHC). cele. Jak możemy sprawić, by podstawowe leki były dostępne i przystępne cenowo w LMIC? Jakie może być właściwe podejście do opracowania bardziej holistycznej strategii dotyczącej powszechnego dostępu do leków? Jakie wnioski możemy wyciągnąć z COVID-19, które można wykorzystać, aby ułatwić i przyspieszyć dostęp do leków w przypadku chorób niezakaźnych? Odpowiedzi będą zależeć od konkretnych okoliczności, ale mimo to muszą być oceniane według standardów przejrzystości, trwałości i wpływu.