D 05 – Pandemia traumy seksualnej

Faktem jest, że pandemia traumy seksualnej postępuje i z profilaktycznego i terapeutycznego punktu widzenia środki na nią są niewystarczające, aby sobie z nią poradzić i przezwyciężyć. Według danych WHO na całym świecie co piąta kobieta i co trzynasty mężczyzna w wieku 17 lat i młodsi doświadczyli przemocy seksualnej. Można zatem założyć, że na całym świecie jest co najmniej 250 milionów dzieci/młodzieży będących ofiarami traumy seksualnej. Przy konceptualizacji pandemii kroki, które należy podjąć, byłyby proste: musiałyby skoncentrować się na przyczynach, drogach przenoszenia i ofiarach – w każdym przypadku w oparciu o towarzyszące badania. Powiązanie przyczynowe to wszystkie środki, które przyczyniają się do osiągnięcia celu, zgodnie z którym w pierwszej kolejności nie dojdzie do traumy seksualnej, tj. potencjalny sprawca nie dopuści się napaści i nie będzie wykorzystywał obrazów przedstawiających wykorzystywanie seksualne dzieci. Odbywa się to na przykład poprzez korzystanie z ofert terapii, które w konsekwencji muszą być łatwo dostępne (w tym oferty zdalne). Jeśli chodzi o drogi transmisji, należy skoncentrować się na Internecie: stanowi on pożywkę dla wirusowego rozprzestrzeniania się materiałów przedstawiających wykorzystywanie seksualne dzieci. Należy przynajmniej zażądać skutecznych środków powstrzymujących rozprzestrzenianie się traumy seksualnej w Internecie (np. dotyczącej groomingu, znęcania się i wykorzystywania obrazów przedstawiających wykorzystywanie). Jeśli chodzi o radzenie sobie z konsekwencjami, istnieje potrzeba rozszerzenia środków terapeutycznych dla ofiar traumy seksualnej, które musiałyby być udostępniane na możliwie najniższym poziomie (np. poprzez koncepcje leczenia na odległość).