Laserowa korekcja wzroku

Termin

Jest to zbiór metod, których głównym celem jest korekcja wady refrakcyjnej oka z wykorzystaniem laserów. Może być wykonywana przy użyciu różnorakich technik.

Typy

W zależności od techniki wykonywanej metody, wyróżniamy następujące rodzaje laserowej korekcji wzroku:

A. PRK – fotokeratektomia refrakcyjna – usuwa się (mechanicznie) nabłonek rogówki w jej środkowej części na obszarze o średnicy 6-8 mm z następową fotoablacją laserową (modelowanie rogówki w celu zmiany jej siły łamiącej: krótkowzroczność – spłaszczenie w centrum; dalekowzroczność – spłaszczanie paracentralne). Do objawów ubocznych metody należy silny ból, łzawienie, ryzyko zakażenia i perforacji. Metoda jest wykorzystywana przy korekcji niewielkich wad refrakcji.

B. LASIK – LASer In situ Keratomileusis – odpreparowuje się płatek rogówki o niewielkiej grubości za pomocą mikrokeratomu (najbardziej ryzykowny etap zabiegu – pacjent nie może się poruszyć). Następnie przeprowadza się fotoablację laserową (modyfikację kształtu rogówki – j/w). Do zalet należy stosunkowo szybka stabilizacja ostrości wzroku (po 1 miesiącu) oraz brak dolegliwości bólowych. Metoda jest wykorzystywana do korekcji dużych wad refrakcji.

Modyfikacją metody jest SBK-LASIK – odpreparowany płatek rogówki jest znacznie cieńszy i tworzony bezpośrednio pod błoną Bowmana. Możliwa jest korekcja bardzo wysokich wad refrakcji, skrócony jest proces gojenia i czas przywracania dobrej ostrości wzroku.

C. LASEK – LASer Epithelial Keratomileusis – podobnie jak w przypadku wyżej opisanych metod, odpreparowuje się płatek rogówki i modeluje rogówkę za pomocą fotoablacji laserowej, jednak na koniec zabiegu usunięty płatek nabłonka jest przywracany na pozycję pierwotną i zakrywany leczniczą soczewką kontaktową. Metoda pozwala na osiągnięcie bardzo szybkiego procesu gojenia (brak ubytku rogówki), ostrość wzroku wraca po upływie tygodnia. Metoda jest wykorzystywana do korekcji niewielkich i średnich wad refrakcji.

Modyfikacją metody jest EPI-LASIK – nie usuwa się nabłonka a jedynie wytwarza płatek z zawiasem (za pomocą separatora) i odchyla na czas wykonywania ablacji. Brak jest ubytków nabłonka i zaburzeń w jego odżywianiu (minimalne dolegliwości bólowe).

D. TOSCA – Topography Supported Customised Ablation – technika uzupełniająca zabiegi metodami PRK I LASEK, umożliwia bardzo precyzyjne wykonywanie ablacji na podstawie wyników badań topografii rogówki i wykonać fotoablację w określonych punktach na dokładną głębokość. Metoda wykorzystywana jest w korekcji astygmatyzmu oraz nieregularności rogówki.

Modyfikacją metody jest WASCA – Wafefront Supported Customised Ablation- dane do lasera są przekazywane przez aberrometr, który określa całkowitą refrakcję oka z uwzględnieniem aberracji wyższego rzędu.