Zespół znikającego płodu

Zespół znikającego płodu (ang. vanishing twin syndrome, VTS) – powikłanie ciąży wielopłodowej, polegające na zgonie jednego z płodów w I trymestrze ciąży, z następową resorpcją obumarłego płodu

Epidemiologia: Częstość VTS szacuje się nawet na 21-30% ciąż bliźniaczych. Do zgonu płodu dochodzi najczęściej między 5. a 9. Hbd, częściej w ciążach jednokosmówkowych niż dwukosmówkowych. Ryzyko VTS jest większe u ciężarnych po 30. roku życia.

Etiologia: Do zgonu płodu dochodzi najczęściej (80%) wskutek letalnych wad rozwojowych. Rzadziej u podłoża VTS leżą nieprawidłowości w implantacji łożyska lub anomalie przyczepu pępowiny.

Rozpoznanie:  Rozpoznanie możliwe jest w badaniu ultrasonograficznym. Nieprawidłowości stwierdzane w USG to:- obecność dwóch pęcherzyków ciążowych znacznie różniących się rozmiarami- obecność żywego płodu i pęcherzyka ciążowego bez zarysów płodu- drugiego płodu, bez akcji serca- dwóch ciałek żółtych w jajnikach- obecność dwóch pęcherzyków żółtkowych, z których jeden jest prawidłowy, a drugi ma nieprawidłową wielkość i wygląd- stwierdzenie zanikania martwego płodu w kolejnych badaniach USG

Rokowanie: VTS nie wiąże się z zagrożeniem życia matki i rokowanie dla niej jest dobre. Rokowanie dla drugiego płodu zależy od kosmówkowości ciąży: w ciąży dwukosmówkowej jest dobre, w ciąży jednokosmówkowej złe (często w niedługim czasie dochodzi do zgonu współbliźniaka).

Powikłania: Niepowikłany VTS nie wymaga specjalnego postępowania położniczego.

[ Bręborowicz GH, Malinowski W, Ronin-Walknowska E. Atlas ciąży wielopłodowej. Ośrodek Wydawnictw Naukowych, Poznań 2008 ​ISBN 978-83-7314-029-5​ s. 5763]