Laparoskopowa histerektomia i sakrokolpopeksja u starszej pacjentki cierpiącej na wypadanie macicy

Film pokazuje laparoskopową histerektomię z sakrokolpopeksją przy wypadnięciu macicy wykonaną przez dr R K. Mishrę. Całkowitą laparoskopową histerektomię z sakrokolpopeksją wykonuje się w celu skorygowania wypadnięcia i / lub przepukliny pochwy, macicy i pęcherza moczowego.
W tej procedurze, która jest wykonywana w połączeniu z laparoskopową histerektomią, siatka służy do zakotwiczenia szyjki macicy do przedniego podłużnego więzadła kości krzyżowej, podnosząc w ten sposób pochwę i pęcherz do ich normalnych pozycji anatomicznych.
Laparoskopową sakrokolpopeksję można również wykonać u kobiet, które doznały wypadnięcia pochwy, a czasem także jelit - stanu zwanego enterocele.
Wykazano, że tradycyjna otwarta sakrokolpopeksja brzuszna jest trwałą i skuteczną metodą naprawy objawowego wypadania narządu przy jednoczesnym zachowaniu naturalnej głębokości i długości pochwy.
Dostosowaliśmy techniki stosowane w chirurgii otwartej do laparoskopowej sakrokolpopeksji.
Chirurgia laparoskopowa oferuje chirurgowi minimalnie inwazyjne podejście z kilkoma korzyściami technicznymi dla chirurga, w tym z lepszą wizualizacją z powiększeniem, zmniejszoną utratą krwi, ulepszonymi technikami szycia. Sakrokolpopeksja laparoskopowa pozwala uniknąć dużego nacięcia brzucha, a kobiety poddawane tej procedurze doświadczają mniej bolesnego powrotu do zdrowia przy znacznie szybszym powrocie do normalnej aktywności, niż byłoby to możliwe w przypadku operacji otwartej.
W trakcie tej procedury pacjentka poddawana jest znieczuleniu ogólnemu, a pięć dolnych nacięć wykonuje się w dolnej części brzucha, co pozwala na wprowadzenie kamery, trzech robotycznych ramion instrumentów i jednego portu dodatkowego do przejścia szwów i siatki. W przypadkach zaawansowanego wypadnięcia macicy jest wykonywana histerektomia z zachowaniem szyjki macicy. Następnie stosuje się mały kawałek siatki polipropylenowej do zakotwiczenia szyjki macicy, pochwy i pęcherza do przedniego podłużnego więzadła kości krzyżowej. W niektórych przypadkach macica może być zachowana i zawieszona w podobny sposób. Na koniec tkanki są wszywane nad siatką, tworząc barierę między siatką a otaczającymi narządami miednicy.