Czarny przełyk - plastikowy stent dróg żółciowych, część 1

Czarny przełyk. Na obraz zespołu składa się rozwój rozproszonego, obwodowego sczernienia śluzówek dalszej części przełyku (mogącego rozszerzać się proksymalnie) angażując całą ciągłość narządu. Klasyczny "czarny przełyk" ulega zatrzymaniu w okolicy połączenia żołądkowo-przełykowego. Diagnostyka różnicowa obejmuje czerniaka złośliwego, acanthosis nigricans, ekspozycję na pył węglowy, pseudomelanozę, melanocytozę przełyku. Szczegółowy wywiad i badanie fizykalne stanowią klucz do postawienia dobrej diagnozy. Endoskopia może być uzupełniona o cytologię szczoteczkową lub biopsję zmian, która potwierdzi diagnozę. Jest to szczególnie istotne w rzadkich przypadkach zaangażowania jedynie górnej i środkowej części przełyku. Dodatkowo, uzupełnienie wywiadu stanowi historia spożycia środków żrących (musi zostać wykluczona).