Zwężenie połączenia żołądkowo-przełykowego - obraz po inwersji końcówki endoskopu

Obraz w inwersji endoskopowej - zwężenie połączenia żołądkowo-przełykowego. Sir Thomas Willis po raz pierwszy opisał przypadek pacjenta z achalazją w roku 1674. Von Mikulicz w 1882 i Einhorn w 1888 wysunęli hipotezę, iż schorzenie jest spowodowane przez niemożność otwarcia wpustu żołądka lub jego przetrwały skurcz. Przez 300 lat achalazja była modelowym przykładem na którym próbowano zrozumieć i leczyć schorzenia motoryki przewodu pokarmowego wywodzące się z defektów jelitowego układu nerwowego. W rozszerzonych badaniach klinicznych zastanawiano się nad współczesnymi koncepcjami patogenezy i etiologii achalazji. Dyskutuje się nad etiologią achalazji wtórnej wnikając w mechanizmy neurodegeneracyjne charakteryzujące schorzenie. Innym poruszanym tematem jest rozlany skurcz (spazm) przełyku, chociaż brak jest wiarygodnych danych w tej kwestii.