Miotomia Hellera

Przypadek wideo laparoskopii: pięć trokarów umieszczono w górnej części brzucha. Połączenie żołądkowo-przełykowe i przełyk w dolnej części śródpiersia zostały szeroko zmobilizowane z zachowaniem obu nerwów błędnych. Krótkie naczynia żołądkowe nie były rutynowo rozdzielane. We wszystkich przypadkach nie stosowano prowadnicy bougie. Miotomię do poziomu błony podśluzowej rozpoczęto na przedniej ścianie przełyku prawie 1-1,5 cm powyżej połączenia przełykowo-żołądkowego. W tym miejscu przyleganie mięśniówki do błony śluzowej jest słabsze. Miotomię przedłużano 6 do 8 cm proksymalnie od połączenia przełykowo-żołądkowego na przedniej ścianie przełyku w górę i w dół do wpustu żołądka, 2-3 cm poniżej połączenia żołądkowo-przełykowego. Adekwatność miotomii oceniano poprzez odnotowanie wybrzuszenia błony śluzowej bez widocznych krzyżujących się włókien oraz poprzez wykonanie endoskopii, jeśli było to wskazane. Obie odnogi przepony zostały luźno zbliżone przed przełykiem, a fundoplikacja przednia Dor 180° została zakończona poprzez przyszycie owiniętego dna do prawej i lewej odnogi przepony. W sąsiedztwie miotomii umieszczono zamknięty dren ssący i wykonano rozpuszczalne w wodzie badanie kontrastowe przed usunięciem drenu i rozpoczęciem karmienia doustnego następnego dnia.