Laparoskopowa eksploracja przewodu żółciowego wspólnego w leczeniu kamicy żółciowej u pacjentów z nieudaną ERCP: przegląd techniczny

Wtórne kamienie dróg żółciowych występują aż u 15% pacjentów z kamicą żółciową. Wiążą się z poważnymi powikłaniami, takimi jak zapalenie trzustki i zapalenie dróg żółciowych. Po wprowadzeniu cholecystektomii laparoskopowej endoskopowa cholangiopankreatografia wsteczna (ERCP) zastąpiła operację otwartą i stała się złotym standardem w leczeniu kamicy przewodu żółciowego wspólnego. Korzyści z przedoperacyjnego leczenia endoskopowego (ERCP), a następnie laparoskopowej cholecystektomii (podejście dwuetapowe) są znacznie lepsze w porównaniu z chirurgią otwartą, dotyczące bólu pooperacyjnego, pobytu w szpitalu, powrotu do pracy i kosmetyki. Jednak w przypadku ERCP występują pewne problemy, takie jak powikłania związane z procedurą i nieudane wykonanie ERCP z częstością sięgającą 10–25%. Ograniczenia leczenia endoskopowego wiążą się ze złożonością wykonania prawidłowej kaniulacji brodawki Vatera i wydobycia kamienia. Pacjenci, u których nie powiódł się ECPW, są uważani za przypadki o wysokim stopniu złożoności. Niepowodzenie w usunięciu kamieni z dróg żółciowych za pomocą ERCP jest bezwzględnym wskazaniem do wykonania CBDE. Gdy chirurdzy laparoskopowi zdobyli doświadczenie w zakresie cholecystektomii laparoskopowej, chirurgia minimalnie inwazyjna posunęła się o krok do przodu, wprowadzając LCBDE.