Polskie Towarzystwo Okulistyczne

Opis: Rok założenia 1911 (poprzednia nazwa.: 1911 – 1935 Towarzystwo Okulistów Polskich). Pierwsze przedsięwzięcia założycielskie w ramach Warszawskiego Towarzystwa Okulistycznego, które powstało w 1908r. z inicjatywy lekarzy Instytutu Oftalmicznego: dr Kazimierza Bejna (1872 – 1959), dr Bronisława Ziemińskiego (1860 – 1915) i dr Aleksandra Dobrzańskiego (1832 – 1918). Inicjatywa założenia Towarzystwa Okulistów Polskich (jako sekcji okulistycznej XI Zjazdu Lekarzy i Przyrodników Polskich) powróciła w Krakowie w 1911r. Przewodniczącym wybrany został Bolesław Wicherkiewicz, któremu jednak do wybuchu I wojny światowej nie udało się uzyskać zgody władz zaborczych na założenie towarzystwa. Na następnych zjazdach wybierano już pełne zarządy, a podczas XI Zjazdu Okulistów Polskich (1924, Lwów) ustanowiono „Klinikę Oczną” jako oficjalny organ Towarzystwa. W 1925r. do PTO przystąpiło, jako jego pierwszy oddział, Warszawskie Towarzystwo Okulistyczne (istniejące od 1908r.), a w 1928r., jako drugi oddział Towarzystwo Okulistów Ziem Zachodnich w Poznaniu (istniejące od 1921r. i obejmujące swym zasięgiem Wielkopolskę, Śląsk i Pomorze). Dopiero na XVII Zjeździe (1937, Lwów) powstały dalsze Oddziały: Krakowski, Lwowski i Wileński. Klinika Oczna (Organ PTO) założona w roku 1899 przez Bolesława Wicherkiewicza jako Postęp Okulistyczny (do 1914r.), wznowiona w roku 1923 przez Kazimierza Noiszewskiego jako Klinika Oczna.

Publikowane materiały