Zespół Mallory'ego-Weissa - endoskopia

Oceń:
5
dodano:
4 lata temu
wyświetleń:
5225
specjalizacja:
Gastroenterologia

Opis materiału

Zespół Mallory’ego-Weissa charakteryzuje się podłużnymi pęknięciami błony śluzowej przełyku, zlokalizowanymi w okolicy wpustu żołądka, związane zwykle z wymiotami (krwistymi/fusowatymi).

Pęknięcie błony śluzowej w zespole Mallory’ego-Weissa powstaje najczęściej na skutek gwałtownych i obfitych wymiotów (około 40% chorych wymioty jednak neguje).
Zespół Mallory’ego-Weissa najczęściej występuje u alkoholików lub osób, które nadużywają często alkoholu (wiąże się to z uporczywymi wymiotami). Może być również wywołany przez niepowściągliwe wymioty ciężarnych.

Czynnikiem ryzyka zespołu Mallory’ego-Weissa jest także bulimia i prawdopodobnie przepuklina rozworu przełykowego.

Pęknięcia błony śluzowej nie osiągają znacznych rozmiarów, mogą być jednak powodem krwotoku, niekiedy masywnego, objawiającego się krwistymi bądź fusowatymi wymiotami, a także smolistym stolcem. Chorobę rozpoznaje się, badając endoskopowo okolicę połączenia przełyku z żołądkiem.
Zespół Mallory’ego-Weissa należy odróżniać od zespołu Boerhaavego, w którym pęknięciu ulega cała ściana przełyku.

Do opanowania uszkodzeń śluzówki zazwyczaj wystarczy leczenie zachowawcze (leki zobojętniające kwas żołądkowy, inhibitory pompy protonowej), niekiedy jednak, w przypadku krwawienia, zastosować należy metody endoskopowe, np. elektrokoagulację, koagulację argonową lub z wykorzystaniem lasera.

Inne filmy tego użytkownika

Podobne

pokaż więcej