Polipowatość I Subtotalne Wycięcie Okrężnicy

Wstęp: Małoinwazyjne, subtotalne usunięcie okrężnicy uważane jest za jedną z najbardziej skomplikowanych i złożonych procedur przeprowadzanych na okrężnicy i odbytnicy. Możemy wyróżnić wiele zalet chirurgii laparoskopowej np. niewielki ból po wycięciu, małe blizny, szybsza rekonwalescencja i krótszy czas hospitalizacji. Musimy być jednak świadomi wad laparoskopii tj. dłuższy czas trwania zabiegu i większe ryzyko po- i śródoperacyjnych komplikacji. Przypadek kliniczny: Małoinwazyjne, subtotalne wycięcie okrężnicy z powodu wielopolipowatości, zostało przeprowadzone na 55-letnim mężczyźnie. Przed zabiegiem zlecono kolonoskopię, która wykazała liczne polipy okrężnicy. Badanie histologiczne wskazało na dysplazję, w stopniu od umiarkowanego do znacznego. Zabieg: Mobilizacja okrężnicy razem z podziałem i identyfikacją naczyń okrężniczych, uważane są za najdłużej trwające części zabiegu. Z powodu trudnej preparacji tej okolicy, znajomość anatomicznego przebiegu naczyń jest niezbędna. Należy upewnić się skąd pochodzi szypuła naczyniowa, ponieważ naczynia krezkowe górne położone są głęboko, a trzustka jest całkowicie odsłonięta. Wnioski: Laparoskopowe, subtotalne wycięcie okrężnicy posiada wiele zalet tj.: uniknięcie dużego pośrodkowego cięcia (krótsze cięcie McBurneya znajduje zastosowanie w tym przypadku) oraz szybsza rekonwalescencja. Jednak chirurgia małoinwazyjna wymaga biegłości technicznej, doświadczenia klinicznego oraz właściwej kwalifikacji pacjentów do zabiegu. Autorzy: lek. Giancarlo Basili, lek. Luca Lorenzetti, lek. Graziano Biondi, lek. Orlando Goletti.